Το αντεργκράουντ της Νέας Εποχής

Το αντεργκράουντ της Νέας Εποχής

(Ειδικό αφιέρωμα στο Ιδεοδρόμιο που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1991 με εισαγωγή του Λεωνίδα Χρηστάκη)

Η ΑΓΝΩΣΤΗ (ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ - ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ (ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ - Η ΑΓΝΩΣΤΗ (ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) ΓΡΑΦΗ

Από μια καλή πρωτοβουλία ενός γνωστού(;) έλληνα συγγραφέα που ζει εδώ και μερικά χρόνια στο πρώην Δυτικό Βερολίνο, του Τέου Ρόμβου, έχουμε τη μοναδική ευκαιρία να παρουσιάσουμε «δείγματα γραφής» αρκετών συγγραφέων που είναι γνωστοί -εκτός του ελλαδικού χώρου. Η πρωτοβουλία αυτή του Ρόμβου και της Χαράς Πελεκάνου, που μετέφρασαν και επιμελήθηκαν όλη την παρουσίαση, ανοίγει κάποιο φως σε άγνωστες πτυχές μιας γραφής και μιας νοοτροπίας «στάσης ζωής», που στην Ελλάδα, στη συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων συγγραφέων είναι άγνωστη, για να μην πω ακατανόητη. Δεν είναι –ήταν- μόνο το πάθος που κυριαρχούσε στη ζωή αυτών των ανθρώπων που διαλέχτηκαν εδώ, ήταν και είναι ο μετασχηματισμός του πάθους αυτού σε μια έκφραση, άλλοτε ποιητική και άλλοτε πρόζας που μας αφήνει –εμάς τους Μεσόγειους- έκπληκτους για τα αποτελέσματα.

Το MATRIX και το «Τέλος της Ιστορίας»

Το MATRIX και το «Τέλος της Ιστορίας»

Τι είναι το Matrix; Ένας Μεσσιανικός Μύθος ή ένα Γνωστικό Ταξίδι; 

Η "Σιών", οι "Πεφωτισμένοι" και η Συνωμοσία ενάντια στον Άνθρωπο 

«Παρ' όλη την ταχύτητα που είχε τρέξει, τις στροφές που είχε πάρει και τις γωνίες που είχε στρίψει στην Πόλη της Νύχτας, ακόμα έβλεπε το matrix στον ύπνο του, φωτεινά πλέγματα λογικής που ξεδιπλώνονταν κατά μήκος του άχρωμου κενού...» Ουίλλιαμ Γκίμπσον, Νευρομάντης, 1984 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη* 

Πολλοί άνθρωποι, που συναντώ τελευταία, μου εκμυστηρεύονται ότι κοντεύουν να τα χάσουν με τα όσα «μεταμοντέρνα» βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους. «Δεν ξέρουμε τι να πιστέψουμε: ο πόλεμος είναι ένα τηλεοπτικό σώου, η οικονομία μια φούσκα, τα πράγματα δεν έχουν πλέον καμία ιδεολογία· όσο για τον καιρό... αυτός τρελάθηκε εντελώς. Τι μας συμβαίνει; Ποια είναι η αλήθεια;» Εγώ θα έλεγα... ποιος κατασκευάζει την αλήθεια; Ζούμε πλέον σε μια εποχή στην οποία οι αξίες του ορθολογισμού και του ανθρωπισμού, όπως τις γνωρίσαμε από τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, κλονίζονται, καθώς οι σχετικιστικές αντιλήψεις κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Συνέπεια όλων αυτών είναι η σταθερή αίσθηση της αλλαγής και της προσωρινότητας που φθάνει σε ακραία μορφή: την κατάρρευση των ορίων μεταξύ πραγματικότητας, σκηνοθεσίας, εικόνας και φαντασίας. 

Mulholland Drive, Dreams and Defamiliarization

Mulholland Drive, Dreams and Defamiliarization

“The purpose of art is to impart the sensation of things as they are perceived and not as they are known.  The technique of art is to make objects ‘unfamiliar’, to make forms difficult to increase the difficulty and length of perception because the process of perception is an aesthetic end in itself and must be prolonged.”   - Russian Writer, Viktor Shklovsky

Defamiliarization, coined by Shklovsky,  is when you take a familiar way of looking at something and make it strange or obscure in order to alter your perception of that thing, allowing you to experience that thing in a new way or a new angle.  This helps force the individual to alter their state of formula in spite of themselves.

Nel mezzo del cammin di nostra vita

mi ritrovai per una selva oscura,

ché la diritta via era smarrita.

Xάζαροι: Η 13η φυλή του Ισραήλ που επιδιώκει σήμερα την Νέα Τάξη Πραγμάτων

Xάζαροι: Η 13η φυλή του Ισραήλ που επιδιώκει σήμερα την Νέα Τάξη Πραγμάτων

Ποιοι, και τί ήταν ακριβώς οι Χάζαροι

Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, χρειάζεται εκτενής έρευνα που σε αυτή όμως την περίπτωση γίνεται πιο δύσκολη εξ' αιτίας της λιγοστής διαθέσιμης βιβλιογραφίας. Είναι φανερό ότι έχουν γίνει εσκεμμένες προσπάθειες στο πέρασμα των αιώνων για να εξαλειφθεί κάθε ίχνος αυτής της κάποτε μεγάλης εμπορικής αυτοκρατορίας, "που ήταν τοποθετημένη στο ανατολικό άκρο της Ευρώπης ανάμεσα στον Καύκασο και τον Βόλγα και πάνω στον τεράστιας εμπορικής σημασίας δρόμο που ένωνε την Κίνα με την Ευρώπη, γνωστό με το όνομα "Δρόμος του Μεταξιού".

Με τον όρο μεγάλο εμπορικό έθνος αναφέρομαι στο παρελθόν γιατί σαν έθνος οι Χάζαροι δεν υπάρχουν πια. Ο λαός όμως εξακολουθεί να ζεί και να ευημερεί, διαθέτοντας έναν πανίσχυρο σκληρό πυρήνα με δυνατότητα άσκησης επιρροής πάνω & ολόκληρη την Υφήλιο. Αυτή είναι επιγραμματικά η ιστορία τους. 

«ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ καί ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ»

«ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ καί ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ»

Τά δύο αὐτά ὀνόματα ἀποτελοῦν ὁμολογουμένως τό καύχημα τῶν Ἑλλήνων. Ὁ Καποδίστριας πολιτικός μέ ἄριστη στρατηγική στούς χειρισμούς του καί ὁ Κολοκοτρώνης στρατηγός μέ ζηλευτή πολιτική διάκριση καί διορατικότητα. Δύο προσωπικότητες πού συνεργάστηκαν  μεταξύ τους μέ ἀμοιβαῖο σεβασμό καί τιμή.[1] Δύο ἀκούραστοι συνοδοιπόροι μέ ἕναν καί μοναδικό σκοπό, τήν ἀνασύσταση καί ἀναγέννηση τῆς πατρίδος. Ἐνῶ αὐτοί πού παραμέρισαν τό προσωπικό τους συμφέρον γιά τό συμφέρον τοῦ γένους, οἱ συμπαρτιῶτες τους, ἀντί νά τούς ἀνταποδώσουν τήν δέουσα εὐχαρτιστία καί εὐγνωμοσύνη, τούς ἔλεγξαν καί τούς τιμώρησαν. Θέλησαν νά δομήσουν τό νεοσύστατο Ἑλληνικό κράτος μέ πυλῶνες  τήν πίστη στόν Θεό καί τήν θυσιαστική προσφορά στά κοινά χωρίς ἰδιοτέλειες, καί τό πλήρωσαν.

Ἐν συνεχείᾳ θά ἐξετάσουμε ὁρισμένες πτυχές τῆς ζωῆς, τοῦ χαρακτήρα τους, τῆς δράσης τους, ἐπισημαίνοντας τά κοινά σημεῖα ἤ καί τίς διαφορές τῶν δύο αὐτῶν μεγάλων ἀνδρῶν, λαμβάνοντας χρήσιμες πληροφορίες, πολύτιμα συμπεράσματα, ἴσως καί ἀφορμές προβληματισμοῦ γιά τήν κατάσταση στίς μέρες μας, ἀφοῦ ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.

Ο χρυσός μαζεύτηκε.. Τώρα ξεκινά τo "format" του πολιτισμού

Ο χρυσός μαζεύτηκε.. Τώρα ξεκινά τo "format" του πολιτισμού

Διαχρονικά, ο άνθρωπος που έχει στα χέρια του μόνο χρήματα, έχει αέρα κοπανιστό. Ο άνθρωπος που έχει χρυσό, καλλιεργήσιμη γη, σπόρους & πόσιμο νερό, κρατά την τύχη στα χέρια του. 

Ο χρυσός… πλέον έχει συσσωρευτεί στα χέρια της ελίτ της γήινης πυραμίδας. Είναι συγκεντρωμένος στα παγκάρια των ¨ιδιωτών¨. Η ανθρωπότητα έχει στην κατοχή της το χάρτινο αντίκρισμα του χρυσού, δηλαδή τα χαρτονομίσματα, τα οποία ουδεμία αξία έχουν σε σχέση με τον πραγματικό πλούτο και τα υλικά αγαθά πρώτων αναγκών. Ακόμη και ο χρυσός των κρατών, δεν βρίσκεται στην κατοχή των κυβερνήσεων τους, αλλά σε άγνωστα ιδιωτικά χέρια. Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, ούτε η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει πρόσβαση στον χρυσό της. Υποτίθεται ότι φυλάσσεται στους χώρους των ομοσπονδιακών αποθεμάτων, και διοικείται από ένα 7μελές συμβούλιο στο ποιο τα 5 μελή είναι ιδιώτες και μόνο τα 2 διορίζονται από την εκάστοτε ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών! Τέρμα ο χρυσός από τα χέρια μας, η κατοχή του πρέπει να δηλώνεται, αλλιώς είναι παράνομος και κατάσχεται. Άρα μόνο (άχρηστα) χαρτονομίσματα…

Η πνευματική σκακιέρα: Η τρόικα και το μνημόνιο ως περίπτωση του πολέμου των πολιτισμών

Η πνευματική σκακιέρα: Η τρόικα και το μνημόνιο ως περίπτωση του πολέμου των πολιτισμών

Graffiti του Mike Lester

Μια βασική αρχή της γεωπολιτικής είναι ότι η κατανόηση και αντιμετώπιση ενός προβλήματος προϋποθέτει την κατανόηση και εποπτεία όλης της ιστορίας αυτού του προβλήματος και όλης της σχετικής συνωμοσίας των ιδεών. Υπό αυτό το πρίσμα, για να κατανοήσουμε και να επιλύσουμε τα μεγάλα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, πρέπει να κατανοήσουμε και να επιλύσουμε τη θεμελιώδη αντίφαση μεταξύ των βασικών επιλογών του νεοελληνικού κράτους (π.χ. ενσωμάτωση στη δυτική νεωτερικότητα, στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, όπως η ΕΟΚ/ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θέσμιση με βάση του αστικοκαπιταλιστικό σύστημα κ.ο.κ.) και των βασικών αξιών και αρχών του Ελληνισμού (δηλαδή της κλασσικής ελληνικής φιλοσοφίας, των Ελλήνων Εκκλησιαστικών Πατέρων και του βυζαντινού πολιτισμού).

Ο τρόπος θέσμισης και ιστορικής εξέλιξης του νεοελληνικού κράτους αντιφάσκει προς τον Ελληνισμό, δηλαδή προς το πνεύμα της ελληνικότητας, με αποτέλεσμα ‒διαιωνίζοντας μια δομική, υπαρξιακή, εσωτερική αντίφαση‒ η νεοελληνική κοινωνία να μη μπορεί να υπάρξει αυθεντικά ούτε ως Ελληνισμός ούτε ως Δύση. Υπό αυτό το πρίσμα και σε αυτό το αναλυτικό πλαίσιο, θα ασχοληθούμε στη συνέχεια με τη μελέτη της Τρόικας και του Μνημονίου ως εκπροσώπων ενός πολιτισμού που αντιβαίνει και αντιτίθεται ουσιωδώς και ριζικώς προς τον Ελληνισμό (προχριστιανικό και χριστιανικό/βυζαντινό).

Ναζί στην υπηρεσία των ΗΠΑ

Ναζί στην υπηρεσία των ΗΠΑ

Καλοφυλαγμένο μυστικό επί δεκαετίες υπήρξε η ανίερη συμμαχία που συνέπτυξε μεταπολεμικά το κράτος των ΗΠΑ με τα υπολείμματα του ηττημένου ναζιστικού καθεστώτος και συγκεκριμένα με Ναζί επιστήμονες και στρατιωτικούς που θα μπορούσαν κάλλιστα να χαρακτηριστούν και να καταδικαστούν ως εγκληματίες πολέμου. Με καθυστέρηση σχεδόν επτά δεκαετιών η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναγνωρίζει πλέον πως οι μυστικές υπηρεσίες της στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου χρησιμοποίησαν ως κατασκόπους κ.α. εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης περισσότερους από χίλιους Ναζί, παραβλέποντας το γεγονός πως οι πιο πολλοί ήταν  εγκληματίες πολέμου.

Η εφημερίδα The New York Times σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στο φύλλο της Δευτέρας 27 Οκτωβρίου 2014 αποκάλυψε, έπειτα από σχετική έρευνα εγγράφων κρατικών υπηρεσιών, κυρίως της CIA και του FBI, που αποχαρακτηρίστηκαν πρόσφατα, ότι  αυτή "η ευρεία χρησιμοποίηση των Ναζί κατασκόπων έλαβε διαστάσεις κατά τον Ψυχρό Πόλεμο και υποστηριζόταν από τους δυο τιτάνες των μυστικών υπηρεσιών της δεκαετίας του 1950, τον επί μεγάλο διάστημα αρχηγό του FBI Xουβερ και τον διευθυντή της CIA Άλεν Ντάλες". Έτσι, ακόμη κι αν κάποιος αποκάλυπτε την ύπαρξη ενός Γερμανού εγκληματία πολέμου στο έδαφος των ΗΠΑ και ζητούσε από το αμερικάνικο Υπουργείο Δικαιοσύνης  τη σύλληψή του, τότε  παρενέβαινε από τη σκιά κάποια μυστική υπηρεσία και σταματούσε κάθε περαιτέρω ενέργεια.  Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο αξιωματικός των SS Ότο φον Μπόλσβιγκ, έμπιστος σύμβουλος του διαβόητου Άντολφ Άιχμαν και συγγραφέας του “Μεθοδολογίου για το πώς πρέπει να τρομοκρατούνται οι Εβραίοι”. Αυτός είχε το 1954 την προσωπική κάλυψη του τότε αρχηγού του FBI κι έτσι εξουδετερώθηκε  η εντολή του Υπουργού Δικαιοσύνης για τη σύλληψη του.